Waarom ik meedoe aan Tournee Minerale?

Hallo daar! Ik ben Marco, de steun en toeverlaat van Inge. En dus ook de papa van ons grote wonder “Robbe”.

Inge en Marco

Ik ben een jonge veertiger die vooral met software ontwikkeling zijn boterham verdiend. Daardoor heb ik ook een kleine rol gekregen als web designer van Inge haar nobele zaakje ‘Het Hoopvolle Buikje’. Ik probeer haar met mijn achtergrond zo veel mogelijk te helpen met het online gedeelte van haar zaakje. Zo heb ik bv haar website in mekaar gestoken en probeer ik ook in contact te komen met ander kleine zaakjes. Dit om met elkaar te linken en eventueel samen te werken. Maar nu genoeg over dat deel…

Waarom noem ik onze Robbe nu eigenlijk ons grote wonder?

Zoals jullie in Inge haar blog en op haar website al hebben kunnen lezen, is onze kinderwens ook niet gelopen zoals we het ons op voorhand hadden voorgesteld. Zoals ieder koppel dat aan kindjes denkt, verwacht je op voorhand geen problemen. Dat gaat allemaal wel vanzelf gaan want dat zie je zo toch bij iedereen. Enkele maanden veel plezier tussen de lakens en tegen dat er een jaartje achter de rug is, komt iedereen op bezoek om je proficiat te wensen met je wondertje…

Dat was bij ons dus niet het geval!

Ons traject is jammer genoeg helemaal anders gelopen… We hebben inderdaad ook de eerste maanden veel plezier gehad tussen de lakens, maar als die maanden al richting een jaar gaan, en alle mensen rondom jouw als uit het niets zwanger worden, begin je natuurlijk te twijfelen en begint je zoektocht naar een oplossing.

Na veel heen en weer geloop… Bezoeken aan dokters, specialisten en uiteindelijk fertiliteitscentra, is er aan het licht gekomen dat Inge haar cyclus onregelmatig was en dat mijn zwemmers niet echt allemaal deden wat ze moesten doen.

Dan hoor je zo van die dingen… Enkele miljoenen zwemmers. Zijn er dat dan niet genoeg?

Niet allemaal de juiste vorm… Maar je hebt toch maar 1 slimmerik nodig die weet wat hij moet doen…

Ons kleine wonder onderweg naar het nestje

Blijkbaar is het allemaal toch niet zo simpel. We hebben toen nog een paar maanden mogen spelen tussen de lakens, maar dat heeft uiteindelijk niets opgeleverd.

En wat dan?

De volgende stap die ons dan zou kunnen helpen was bevruchting via inseminatie. Wat wil zeggen dat Inge onder de hormonale medicatie moest en dat ik op de dag van de waarheid mijn materiaal in een potje moest gaan afleveren zodat het erna via een hele omweg bij de eicel terecht komt. Veel plezier komt daar niet meer bij kijken.

En echt romantisch kan je het ook niet noemen…   Zeker niet als je weet waar dit allemaal moet doorgaan. Een klein kil ziekenhuiskamertje met wat “sensuele” posters tegen de muur. Maar alles voor de goede zaak natuurlijk.  En op hoop van zegen.  Wat maakt nu dat Robbe ons grote wonder is? Dit is omdat het bij onze eerste inseminatie meteen raak was. Er waren wel wat moeilijkheden in het begin van de zwangerschap, maar ongeveer 9 maanden later kon inderdaad iedereen ons proficiat komen wensen. Wat hebben we genoten van deze tijd…

Ons grote wonder, toen nog zo klein

Tot…

Tot er natuurlijk een vervolg kwam aan onze kinderwens. Om te beginnen hoorde het plezier tussen de lakens er nu van het begin al niet meer bij vermits ons duidelijk was gemaakt dat de kans enorm klein zou zijn. Dus vanaf het begin moest Inge weer aan de medicatie en volgde de inseminaties. Natuurlijk veronderstelden we dat dit net zo vlot ging lopen als de eerste keer. Maar de eerste keer werd een tweede en een derde tot uiteindelijk onze kansen op waren. Hierna kregen we de optie om via IVF verder te gaan wat we natuurlijk ook hebben gedaan want de drang naar een broertje of zusje voor Robbe was zo groot. Robbe begon er uiteindelijk ook zelf achter te vragen.

Maar…

De opeenstapeling van al de pogingen en al de volgende ontgoochelingen werd echter veel te zwaar. Als daar dan ook nog een zwangerschapsverlies bij aan te pas kwam en een operatie voor Inge ( endometriose ) hebben we uiteindelijk besloten om het los te laten en verder te gaan met ons leven en ons volledig te smijten voor Robbe. Want eerlijk, die jongen zal er ook wel van hebben afgezien. Mama en papa die zo vaak naar het ziekenhuis moesten gaan. Met momenten meer met het toekomstige broertje of zusje bezig waren, dan te genieten van wat we al hadden. Achteraf wel allemaal makkelijk te zeggen, want die periode zelf was niet zo simpel. Als je dan ook nog van die opmerkingen als ‘en komt er geen tweede of je hebt er toch al 1’ krijgt, dat maakt het er allemaal niet makkelijker op.

Ons gezin

Soit…

Maar wat heeft dit nu allemaal te maken met Tournee Minerale?

Wel…

Tijdens ons lange traject heb ik nooit de indruk gehad dat ik mijn manier van leven moest veranderen. Ik moest een beetje letten op mijn gewicht en niet te veel alcohol drinken. Zo is het toen toch bij mij overgekomen. Mocht er toen iemand mij wat beter hebben opgevolgd en aan me uitgelegd hebben wat de impact zou kunnen zijn op mijn vruchtbaarheid, dan had ik hier wat meer rekening mee kunnen houden. Dan had ik het misschien wel anders aangepakt. Af en toe een glaasje kan toch geen kwaad dacht ik toen. De eerste keer lukte het toch ook, waarom moet er dan iets veranderen….

Heb ik spijt? Misschien wel, maar ik wist toen niet beter.

Had het anders gelopen? Dat zullen we nooit weten.

Mede om die reden schrijf ik nu deze blog. Ik wil ik de jonge koppels, die misschien nog niet denken aan kinderen, er toch op attent maken. Hou een beetje rekening met je lichaam en las soms eens een rustpauze in. Tournee Minerale is de ideale manier om het eens uit te proberen. Een maandje geen alcohol, maar water. Beweeg eens wat meer, ga eens samen wandelen. Trek tijdens de pauze op het werk eens naar buiten om met de collega’s een frisse neus te halen. Het zal je sowieso op dat moment al doen ontspannen en misschien heeft dat later wel effect op je vruchtbaarheid en helpt het je aan jullie wonder. Ik weet dat het misschien nog wat vroeg is voor velen om dat nu al in jullie hoofd te steken. Maar het kan helemaal geen kwaad om het eens uit te proberen en het effect op je lichaam eens mee te maken.

De conclusie van mijn verhaal is dat preconceptiezorg ook iets is voor mannen. Dit is niet enkel een woord voor vrouwen die een kinderwens hebben. Het is belangrijk voor beide partners. Jullie als man zijn ook heel belangrijk.

Heb je vragen over preconceptiezorg? Zit je met andere vragen omtrent jullie kinderwens traject? Aarzel niet om contact op te nemen met Het Hoopvolle Buikje . Een fertiliteitscounselor kan je al mee op weg helpen lang voor de feitelijke zwangerschap.

Groetjes en veel succes met je maandje zonder alcohol.

Glas heerlijk water

Projectje rond rouw en verlies

Uitwerking van een project rond het visualiseren van rouw en verlies

Het onderwerp rouw en verlies is iets wat me erg aanspreekt. Niet alleen omdat ik zelf te maken kreeg met zwangerschapsverlies (miskraam), maar gewoon in het algemeen. Ik ben niet bang om naast iemand te staan of bij iemand te zijn die stervende is. Ook niet bang om bij mensen of familie te zijn die iemand verloren hebben of die iemand gaan verliezen. Het is in deze momenten dat je echt iets voor mensen kan betekenen. Het is niet dat het me niet raakt. Verlies en verdriet raken me elke keer weer. Zowel levend verlies (bv. onvervulde kinderwens), zwangerschapsverlies of het verliezen van een grootmoeder. Bij iemand zijn die sterft, er over praten, luisteren, wat dan ook heeft voor mij iets plechtig, iets eervol en zinvol. En dit zowel naar de overledene als de nabestaanden toe. Daarom begon ik dit jaar aan een opleiding rond rouw en verlies. Daar heb ik gemerkt dat rouw en verlies veel ingewikkelder zijn dan ik dacht. Iedereen rouwt op zijn eigen unieke manier. Er zijn nieuwe rouwmodellen waarvan je op de hoogte moet zijn voordat je mensen kan helpen. Daarnaast zijn er natuurlijk verschillen tussen kinderen, volwassen en mensen met een mentale beperking. Do’s en dont’s .

Ik liep er al maanden mee rond: “Wat kan ik doen voor de koppels, cliënten die te maken krijgen met zwangerschapsverlies, hun ongewilde kinderloosheid? Hoe kan ik een meerwaarde bieden, buiten de gesprekken die ik nu met hen heb”. Een mij verder bijscholen, maar ik wilde ook graag iets anders doen. Hoe kon ik hen erkenning geven, het een beetje tastbaar maken. Ik wilde iets maken, iets tonen. De hartjes, de boom en de vogeltjes van hout lagen al maanden in de kast te wachten op hun bestemming. De houten plaat stond op de kast. Enkele weken geleden kreeg mijn idee dan eindelijk vorm. Een idee rond het tastbaar maken en hoe dat ik rouw en verlies zie. Dat moest allemaal verweven zitten in, ja, het projectje rond rouw en verlies. Samen met Carasfeer zaten we rond de tafel, legde ik mijn gevoel rond rouw en verlies en het doel uit. Daarna gingen we aan de slag. Kleuren en materialen werden uitgezocht. Uiteindelijk zorgde Carasfeer voor het afgewerkte geheel.

Rouw en verlies
Rouw en verlies : eindresultaat

De kleuren, materialen, hartjes, vogeltjes en boom hebben elk hun eigen betekenis. Althans, voor mij toch. De hartjes stellen onze verliezen voor. Ze verschillen van grootte. Want niet alle verliezen zijn even zwaar om te dragen, hebben een verschillende impact. De hartjes hebben ook verschillende kleuren, want rouw is niet zwart of wit. Rouw is enorm verschillend en voor iedereen persoonlijk. Voor mij is dat ene verlies misschien groen en voor jou rood.

De stam van de boom dat zijn we zelf met onze rugzak. In deze rugzak zit alles wat we in ons leven al hebben meegemaakt. Ook onze vorige verliezen. Deze verliezen bepalen mee hoe dat we met recente verliezen om gaan. De takken van de boom staan ook voor de steun die we uit onze omgeving krijgen. Hoe steviger onze boom, hoe beter we met verlies zullen omgaan. De boom heeft verschillende kleuren gekregen, want ieder zijn boom is anders. De gevlamde kleur stelt de verschillende zaken in onze rugzak voor en de verschillende manieren waarop steun kan gegeven worden.

Rouw en verlies collage
Rouw en verlies : collage

Dit is een voorstelling van rouw, maar zeker geen volledige. Er werd geen rekening gehouden met onder meer de relatie tussen hechting en rouw.

Het project zal opgehangen worden in de praktijk. Aan de hand van dit beeld, kan wat rouw is een beetje duidelijk worden. Daarnaast is het ook de bedoeling dat de cliënten hun onvervulde kinderwens of zwangerschapsverlies een naam kunnen geven. Dit kunnen ze doen door een hartje uit te kiezen, daar iets op te schrijven, en bij de boom te hangen. Om er zo een betekenis aan geven. Dit kan bijvoorbeeld een naam zijn of een klein zinnetje. Of er iets geschreven wordt, wat er geschreven wordt en welke betekenis de cliënt er aan geeft, beslist de cliënt zelf. Zelfs of hij of zij wel gebruik wilt maken van het project en wanneer, want niet iedereen heeft hier behoefte aan.

Rouw en verlies
Rouw en verlies : de hartjes in verschillende maten en kleuren

Wil je mee helpen om rond dit project een verhaal te bouwen, waardoor de topics rond rouw en verlies bespreekbaar worden like dan zeker de pagina van Het hoopvolle buikje en Carasfeer. Hierdoor help je mee deze boom een verhaal te worden in het leven van jezelf of je vrienden om je heen. Laat gerust je reactie achter, we zijn benieuwd naar jullie mening of jullie eigen verhaal…

Deze afbeelding heeft een leeg alt-attribuut; de bestandsnaam is 20191128_193348-1024x779.jpg

De impact van fertiliteitsbehandelingen

Fertiliteitsbehandelingen en de impact op je lichaam en je relatie

Fertiliteitsbehandelingen, niet zomaar een pilletje of een spuitje!!

Fertiliteitsbehandelingen kunnen een impact hebben op je lichaam, je sociale leven, maar ook op je relatie, je werk en je seksleven.

Waarop ze het meeste impact hebben is afhankelijk van persoon tot persoon, van koppel tot koppel, want ieders situatie is uniek. Er is dan ook geen pasklare oplossing.

Wist je dat langdurige fertiliteitsbehandelingen even zwaar en stresserend kunnen zijn als een behandeling voor kanker?  Vaak besef je pas na deze behandelingen wat deze met je hebben gedaan.

Vandaag sta ik graag even stil bij de impact op je lichaam.

Je kinderwens is groot, je hebt er alles voor over. Maar dat neemt niet weg dat het dikwijls moeilijk is. De medicatie kan je hele hormoonhuishouding beïnvloeden. Je kan je opgeblazen, misselijk voelen of buikpijn hebben. Sommigen hebben last van hoofdpijn, anderen hebben dan weer pijnlijke borsten. Het is allemaal heel verwarrend, want veel van deze signalen komen overeen met de verschijnselen van een beginnende zwangerschap. Daarnaast heb je ook nog de bloedonderzoeken, echo’s, de prikken… en het getal op de weegschaal dat kan stijgen. Je lichaam moet dus heel wat doorstaan en soms vertrouw je je eigen lichaam niet meer.

Herken je dit? Ik kan je gerust stellen, je bent zeker niet de enige.

Je lichaam kan dus ‘moe’ worden,  meer dan gewoon ‘moe’. Best kan je je lichaam na elke periode van behandeling de nodige rust gunnen. Dit betekent dat je een pauze kan inlassen tussen twee behandelingen. Ik kan me voorstellen dat hier je haren overeind van gaan staan, want een pauze betekent ook dat je nog wat langer zal moeten wachten voor je zwanger bent. Dat is zeer begrijpelijk, maar met een gezond en uitgerust lichaam heb je meer kans dat het de volgende keer wel lukt.

“Hoe draag je zorg voor je lichaam en hoe geef je je lichaam de beste rust?”

Wat voor mij rust betekent, betekent voor iemand anders stress. M.a.w. de ene gaat graag naar de sauna, terwijl de andere liever gaat wandelen in het bos. Dus, wat betekent rust voor jou? Waar kan jij echt van genieten? Of waar kunnen jullie als koppel samen van genieten?  Dit hoeven geen grootse dingen te zijn. Soms kan een zalig kopje thee op de bank al wonderen doen.

Heb je een vraag over deze blog of wil je gewoon even iets kwijt? Neem gerust contact met me op of plaats een reactie.

Even voorstellen…

Hallo, Ik ben Inge van Het Hoopvolle buikje. Ik ben 37 jaar, mama van Robbe en getrouwd met Marco.

Na mijn middelbare school, volgde ik de opleiding vroedkunde en de voortgezette opleiding sociale gezondheidszorg. Schooljaar 2017-2018 volgde ik de opleiding tot fertiliteitscounselor.

Ik deed dit niet zomaar… Vroeger droomde ik van een volle tafel, met veel kinderen. Maar al snel bleek dat dit niet zou lukken. Robbe is namelijk ons wonderkindje. Een tweede kindje kwam er dus niet. Na 6 inseminaties en 5 IVF -ICSI behandelingen bleek dat we nog 2 opties hadden: eiceldonatie of adoptie. Maar dat waren voor ons geen opties. We bleven dus secundair kinderloos. Een dikwijls vergeten vorm van kinderloosheid.

Velen zullen zeggen dat je er al eentje hebt en dat je maar tevreden moet zijn. Maar voor je zelf voelt dat niet zo. Ook om deze vorm van kinderloosheid kan en mag je rouwen. Dat weet ik nu. Gelukkig vond ik de juiste coach om me tijdens dit verwerkingsproces te begeleiden en op een dag besloot ik om niet meer in de slachtofferpositie te blijven zitten. De ervaring leerde me dat fertiliteitsbehandelingen een heel zwaar proces zijn. De ene dag leef je in hoop, de volgende dag spat je droom weer uiteen. Het brengt heel veel stress met zich mee.

Hoe ga je hier mee om? Ik heb zelf gevoeld en ervaren hoe belangrijk het is om begeleid te worden hierin. Dit motiveerde me om dit ook voor anderen te gaan doen.
Het hoopvolle buikje wil een plek zijn waar er tijd voor je gemaakt wordt en er echt naar je geluisterd wordt. Hier mag er gelachen en gehuild worden. Hier mag je boos zijn op de hele wereld, want hier maken we de moeilijkheden die je tegenkomt bespreekbaar.